Алаф

Вай афтиду ширро аз посбони рохат гирифт. Бевактии шаб, вақте ки ӯ дар истгоҳи сӯзишворӣ истод, то бензин гирад ва каме газак хӯрад. Ҷой холӣ буд, танҳо кассир ва як бачае буд, ки дар посбон кор мекард. Ба гирду атроф овора шуда, чанд пои бастаро гирифта, ба зудӣ диққати кӯдакро ба худ кашид ва аз нигоҳаш бас нарафт. Ин бузғола буд, ки мехост, ба сӯи ҳуҷраи ақиб рафта, ба гӯсола ишора кард. Шид он зуд, Ман қариб gala хушк оид ба тухм аз ҷамъшавии қадар дорам.