Ew dît

Rakirina şilavan di nav çîçeka spî de. Li her taxek li der û dorê ew zeviyên vala yên mezin hene ku xwediyên wan qet nafiroşin, bi hêviya ku nirxê wan zêde bikin. Û ew bû cihê ku xortê porê mezin çû nêçîra ehmeqekî dostan kir ku çengê xwe girêde. Carinan min kesek nedît lê wê rojê cuda bû. Dûv re ew li kurekî spî yê bi deng û bez hat. Wî got ku ew dil heye ku hemî şilavan ji nêrekî din derxe. Bi bihîstina vê yekê re, xortê por mezin di cih de hilkişiya, ji ber ku ew ne ew e ku agir înkar bike, ji ber vê yekê zarok rûnişt, mîna mirîşkek hêkên xwe derdixe. Paşê barekî baş li qûna xwe girt û têr nebû, ji hevjînê xwe xwest ku di qûna xwe de mîz bike.