Jîr

Pismamê dîkê cinawir dîsa hat ku biteqîne. Dema zarok bûn û bi hev re serşuştin dikirin, dîkên wan wek hev bûn û ev tişt, lîstikên doktor û tiştên din hebûn. Lê her ku temen nêzîk bû û mezin bûn, ji ber nebûna derfetan tişt sekinîn. Heta ku bira ji gera xwe hat û çû serşokê. Dema ku wî pismamê xwe yê tazî û bi kozikek nermik pir giran dît, wî fêm kir ku ew nêr çiqas xweş e. Vê yekê di serê wî de li dora xwe dihejand heya ku wî ji zilamê jêhatî re got ku ew difikire ku pelika wî pir xweşik e. Wêrekî rûnin, got, torpîda xwe ya dijwar nîşan da. Wî ew bi hêsanî îdare kir, lê êşa giran bû.