Nişkeva şakirin

Carlos zivirî Jessica û bavê mezin jê sûd wergirt û kumek çandin. Ew li kolana navenda bajêr dimeşiya, wî bihîst: Hey Pedro, ev çend dirêj bû! Li xwe zivirî û keçeke ku nayê bîra wî dît. Wê rûyekî wisa kir û berdewam kir: ez Carlos im ji fîrmaya ku em sê sal berê lê dixebitîn. Oh erê ew tu yî? Ew pir cûda, xweşik e! Erê, ez hîna jî di nav cinsê xwe de diguherim, ji ber ku min her dem di hundurê xwe de xwe wekî jinek hîs dikir. Navê min niha Jessica ye. Dema ku wî ev got, pîrê dilgeş bû û bi fikra xwe ket: em herin cîhek taybetîtir da ku em bigihîjin ...