Eet itselde

Hy kaam op 'e tafel en tsjinne syn kont as lunch doaze foar de keardel te iten. It wie lunchtiid en elkenien mocht op dat stuit net besykje om gjinien syn miel te fersteuren, mar it bern gie net mei de bedoeling om te wachtsjen op de lunch fan syn buorman, mar hy wie dejinge dy't it skûtel wêze soe. Hy seach dat syn frou allinnich útgien wie mei de bern en liet de keardel allinnich, mei oare wurden, in maklik doelwyt foar in goede, net-snaren-ferbûne neuk.