Do wist

Sogrão joech it goud oer en de hoanne dêrby. In protte minsken realisearje it net iens, mar as d'r ien ding is dat manlju yn oaren fiele, dan is it foarkar. Dat fielde de kroan doe't er him foarstelde oan syn takomstige skoansoan. Der is wat, tocht er mar akseptearre it bûn, ommers, it wie syn dochter dy't keas. Syn fermoedens waarden befêstige in jier letter, doe't de bastard fol syn gesicht mei wodka. Ast it wolst, dan jou ik it dy, sei de âldman, en woe der in foroaring jaen.